Er komt een moment dat het gevreesde coronavirus grotendeels is verslagen en de maatschappij, het bedrijfsleven en alles en iedereen weer langzaam op gang komt. Net als vroeger, maar dan anders.
Want wordt de wereld ooit weer normaal? Deze periode van isolement, intelligente lockdown en quarantaine heeft een dusdanig maatschappelijke, geestelijke en praktische impact op ons dagelijks leven, dat laat je niet zomaar even in een weekje weer langs je koude kleren afglijden.
Durf je straks in de metro naast een hoestende man te zitten? Ergens anders zitten is in een metro nog een optie, maar hoe reageer je in een vliegtuig als ‘verzitten’ niet mogelijk is? Is je bierglas echt goed omgespoeld? En die chronisch verkouden collega: wil je daar nog wel tegenover zitten?
Hoezeer is het ‘nieuwe normaal’ straks gemeengoed geworden? Er blijft immers nog wel eventjes enig coronagevaar op de loer liggen. Druk je straks zonder onderbuikgevoelens op het ‘stopknopje’ in de bus? En de tafel in het lokale restaurantje… wat als even daarvoor er nog een snotterig gezinnetje aan heeft gezeten? Was het snelle doekje van de serveerster echt voldoende?
Op het gebied van hygiëne zal de wereld er straks anders uitzien. Dat is niet perse negatief. Waarom zouden de plexiglasplaten bij supermarkten eigenlijk niet standaard worden ingevoerd? Niet iedereen is even fris en een spontane niesbui daalt zo niet in volle glorie neer over een kassamedewerker.
De afstand tussen de klanten in een supermarkt is momenteel ook niet heel erg vervelend. Anderhalve meter is in de toekomst ook iets dat op dat soort locaties prima in stand kan blijven. Geen vreemde mensen meer in je nek!
De extra schoonmaakrondes binnen instellingen, organisaties en bedrijven mogen ook blijven. Sterker nog, laat een dagelijkse, grondige schoonmaak bij bedrijven maar verplicht worden. Het biedt meteen enorm veel kansen voor schoonmaakbedrijven en niet op de laatste plaats voor nieuwe arbeidsplaatsen.
Zoenen met je collega’s tijdens de nieuwjaarsborrel kan ook meteen vloeiend overgaan naar het nieuwe normaal. Niet meer doen. Ik heb het dan natuurlijk over de traditionele kussen. Anderszins zoenen met je collega is natuurlijk voor eigen risico.
Lekker in slaap vallen naast een volkomen onbekende in het vliegtuig naar Curaçao, in een propvolle kroeg kletsen met mensen en onbevangen door een woonwarenhuis lopen. Wanneer kan dat weer? Wanneer is corona écht helemaal verdwenen en vooral… vergeten?
Dossier Mastenbroek 
Geef een reactie