Op de website politie.nl staat een summier berichtje: “Sophia is vermist geraakt tijdens een safaritoer in Uganda. Sindsdien ontbreekt elk spoor.” Onderstreept het de prioritering van de opsporingsinstanties?
Sophia Koetsier verdween in 2015 spoorloos tijdens haar stage in het Murchison Falls National Park in Oeganda. Na een safaritripje ging ze naar het toilet en sindsdien heeft niemand meer iets van haar vernomen. Er is sindsdien volop gespeculeerd, vooral het verhaal dat ze oog in oog is komen te staan met een krokodil is veelvuldig opgevoerd.
Sophia was heel serieus met haar werk en studie bezig. “Sophia zou nu co-schappen hebben moeten lopen. Elke dag zou ze thuiskomen met enthousiaste verhalen over de dingen die ze ziet, de artsen waar ze mee werkt, waar en wanneer ze mag assisteren”, schrijft haar familie op findsophia.org. Toch had Sophia ook een andere kant en last van een bipolaire stoornis, ook wel manisch-depressieve stoornis genoemd.
“Op 28 oktober om 18.15 uur, Sophia was net naar de wc gelopen, werd Marije gebeld door een reisgenote van haar dochter. „Ze vonden dat Sophia zich ‘raar en onvoorspelbaar’ gedroeg en wilden haar terugbrengen naar Kampala.” Marije begreep onmiddellijk wat er aan de hand was. „Jullie moeten niet aan haar vertellen dat jullie van plan zijn om morgen terug te rijden, zei ik. Zij zal zich verzetten, boos worden, volledig in de contramine gaan.” Rond negen uur belde de vriendin opnieuw, nu was alles anders. Sophia was vermist. Vrijwel tegelijk met Marijes aankomst in Murchison Falls werden er spulletjes gevonden langs de rivier, op loopafstand van de plek waar Sophia was verdwenen. Reepjes gekleurde stof die netjes waren vastgeknoopt aan takjes, eenzelfde stukje stof om een boomstronk. Sophia’s zonnebril lag er, en een doormidden gescheurd biljetje van duizend Oegandese shilling – dat is ongeveer vijfentwintig eurocent waard. Een stoffen etuitje (geen portemonnee) zonder inhoud. „Het was een soort spoor”, zegt Marije. De dunne zwart-witte stof komt van een van Sophia’s broeken. Het is onduidelijk of ze die broek ook aanhad, uit haar rugzak ontbreken in totaal drie broeken. Daar ontbreekt het spoor.” (NRC, 22 maart 2016)
Ik trof in een berichtje op de website findsophia.org nog een opmerkelijke passage. “Tijdens mijn recente bezoek aan Oeganda heb ik, Sophia’s moeder, weer dingen gehoord die ik voordien niet wist. De paradox ‘hoe meer je weet, hoe minder je weet’ is hier sterk aanwezig. Dat maakt het niet makkelijker, je begint aan alles te twijfelen. Wie spreekt de waarheid en wie doet dat niet? Toch is de waarheid hetgeen dat wij blijven zoeken.”
Kennelijk zijn er veel meer scenario’s dan een wilde krokodil of een bipolaire manie? In dat geval komt er misschien wél ooit duidelijkheid.
Dossier Mastenbroek 