Joran van der Sloot heeft vanaf het eerste moment aantoonbaar gelogen over de nacht waarin Natalee Holloway voor het laatst werd gezien. Sinds 30 mei 2005 heeft hij meerdere versies opgehangen over wat er die nacht op Aruba is voorgevallen.
In de media is Joran altijd afgeschilderd als een pathologisch leugenaar, maar ik denk dat hij helemaal niet zo gek is. Sterker nog, hij maakt dankbaar gebruik van deze beschuldiging.
Wat er die nacht is voorgevallen is in mijn optiek ook helemaal niet zo relevant. Om tot een oplossing te komen in deze zaak moet je achter de reden komen waarom hij zijn kaken stijf op elkaar houdt of slechts onzin uitkraamt. In het geval van Joran van der Sloot kan dat maar één motief zijn: geld. Hij wordt gedreven door geldlust voor zijn gok- en drugsverslaving en niet door geestesziekte, zoals hij iedereen wil laten geloven.
Dat blijkt weer eens uit een onlangs uitgezonden reportage door misdaadjournalist John van den Heuvel. Hij zocht Joran op in de gevangenis van Peru waar hij een straf uitzit voor de moord op Stephany Flores.
Joran spreekt zijn onvrede uit over een persoon die hem geen geld meer stuurt. Via het interview laat hij onder meer doorschemeren dat hij uit de school klapt als geld uitblijft. Het lijkt hier specifiek te gaan over de zaak Holloway.
Hij bevestigt hiermee feitelijk dat er meer mensen betrokken zijn bij de verdwijning van Natalee Holloway en dat hij precies weet hoe het zit. Deze mensen worden mogelijk al jaren afgeperst door Joran.
In het politieonderzoek is te veel de nadruk gelegd op de verklaringen van Joran. “Ze wisten nooit wat ze moesten vragen”, zegt hij nota bene in het interview met John van den Heuvel. Met terugwerkende kracht de geldstroom van Joran nader onderzoeken werpt mogelijk nieuw licht op de zaak. Wie stuurde Joran geld en vooral: waarom?
Dossier Mastenbroek 
Geef een reactie