Als kind kerfde Henk Schiffmacher (68) een hart in zijn schoolbankje voor het mooie meisje dat achter hem zat. Ontelbare keren tatoeëerde hij het symbool later op de huiden van zijn klanten. “De liefde, een belangrijke reden voor mensen om getatoeëerd te worden. Vaak onbezonnen. Met het hart doen we alles. Tot het in opstand komt, dan wordt het de rekening van je leven: dit is wat je gedaan hebt, en daarom zal je nu hiermee moeten leven.”
In zijn leven reist Henk de hele wereld over. Toen een arts bij hem zes jaar geleden hartritmestoornissen ontdekte, was hij in Mexico voor een tattoo-conventie. “Ineens moest ik in de rij gaan staan en luisteren. Ik heb een hele stevige levensstijl gehad. Nu moest ik het anders gaan inrichten.” Een ingewikkelde verschuiving voor hem. “Het uitzicht blijft hetzelfde: mijn blik blijft jong, maar ik realiseerde me dat niet alles meer kon.”
Geen monnikenbestaan
Veel gezondheids-adviezen volgt hij. “Ik eet veel georganiseerder en beter. Vezels, minder koolhydraten, en alleen goéd vlees.” Hij bezoekt zijn cardioloog en meet zijn bloeddruk thuis regelmatig zelf.
“Maar ik moet eerlijk zeggen, ik heb ook een vorm van zelfmedicatie: ik lust een biertje en een kop koffie. Als ik nóg iets rustiger zou leven, dan zou ik denk ik nog iets minder medicijnen kunnen gebruiken. Maar ik ben niet van plan om een soort sober monnikenbestaan te leiden.”
Eerlijkheid
Met zijn cardioloog praat Henk open over zijn levensstijl. “Als je resultaat wilt hebben van de hedendaagse medische wetenschap, dat moet je zo eerlijk mogelijk tegen je dokter zijn. Dan weet hij tenminste wat hij moet doen. Ons contact is kameraadschappelijk, het is een hele leuke kerel. Hij geeft de goede adviezen.” Henk lacht. “En ik zeg dan tegen hem: ‘Ik ga mijn best doen dokter’.”
Zijn werk en creativiteit blijven zonder enige problemen uit zijn hart komen. “Daar verandert niks aan. De geest blijft jong, de intentie blijft hetzelfde.” Vlak voor de corona-crisis uitbrak was hij nog in Taiwan, Japan en Moskou voor tentoonstellingen. En op dit moment exposeert hij in Royal Delft, waar hij samen met de meester-schilders een aantal objecten ontwierp.
Aardewerk en tatoeages
Delftsblauw aardewerk en tatoeages maken een opvallende combinatie. De twee kunstvormen ontmoetten elkaar in het verleden. “De vroege schepelingen lieten zich tatoeëren, dat was het bewijs van een verre reis. Het staat op je lijf en vertelt waar je bent geweest. De zeelui brachten beide mee: het Delfts Blauw op het lichaam en het Delfts Blauw op porselein. Het past heel goed bij elkaar.”
Eén van de objecten die Henk voor de tentoonstelling ontwierp is een grote porseleinen vaas, opgedragen aan zijn muze en vrouw Louise. In de herkenbare blauwe kleur zijn niet de traditionele landschappen en molens te ontdekken, maar zeelieden en harten. “De vaas is een ode aan de liefde en het hart. Het is een terugkerend thema in mijn werk: gebroken harten, harten met kussende mensen. Het hart laat zich makkelijk lezen.”
De tentoonstelling is een samenwerking met de Hartstichting. “Een hele leuke samenwerking”, vindt Henk. Maar ook bijzonder. Hij lacht: “Ik weet niet of ik een goed reclamebord voor het hart ben. Het rammelt een beetje, maar het zit in ieder geval wel op de goede plaats.”
De expositie is te bezoeken tot en met 31 oktober 2020. Enkele objecten worden geveild en een deel van de opbrengst gaat naar de Hartstichting. Een tegel die Henk speciaal voor de Hartstichting ontwierp is hier te koop.
Dossier Mastenbroek 
Geef een reactie